"N e f s i n i B i l e n R a b b i n i B i l i r"
Kitabın yarısı sadeleştirilen ve açıklamaların olduğu, diğer yarısı ise sadeleştirilen metnin kendisinden oluşuyor. En arka sayfasında da anlaşılmayı kolaylaştıran bir lügat bulunuyor. Eser, rabbimizi bilmenin inceliklerine değiniyor ve izahatı da oldukça derin mânâlarla yapılmış. Varlığın, hakikatin bir olması, her şeyi bir görmek demek.. Biz sadece görünüş ve bu görünüşün tezahürleriyiz. İçerik ve kavrayış olarak biraz ağır bir dili var.
"İnsan nefsini bildiğinde, kendi derûnî özüne eriştiğinde Rabbini bilir.." İnsan varlık ve yokluğun eşit olduğunu bilip, Cenâb-ı Hakk'ın benzeri, dengi ve ortağı olmadığını idrak edince gerçek anlamda nefsini de bilmiş olur..
Kim nefsini öldürürse bütün varlığını Hakk'ın varlığı olarak görür ve bilir. Yani nefsini öldüren kimse aslında görür ki, insanı diğer varlıklardan üstün kılan tüm vasıfların gerçek sahibi ve ona bu özellikleri ihsân eden ancak Cenâb-ı Hakk'tır..
"Rabb'imi Rabb'im ile bildim"
