1927'de " Çukurdaki Nakarat " adıyla yayınlanan ve Türkçeye " Sokak Kızı" olarak çevrilen romanın yazarın gönlündeki gerçek ismi " Nerrantsoula"dır.
Mısır'da iskenderiye'de bir Yunan şarkısının " Nerrantsoula Fundoti / Küçük Turunç Ağacı" nakaratını duyan Marko, çocukluğuna ve çocukluğunun geçtiği Romanya'daki İbrail kentine gider bu ezgiyle.
Mahallede kendi halinde, kimsesiz, gizemli ve güzel bir genç kız vardır. Yahudi mahallesinde yaşlı bir kadının yanına sığınmış olan bu kızın gerçek ismini kimse bilmemektedir. Mahalleliler bu kıza "saka kız", kahramanlarımız Marco ve Epaminonda " Nerrantsoula" ve ilerleyen zamanlarda düştüğü genelevdeki mama " Anikutsa" ismini vermiştir.
Nerrantsoula, bu iki oğlan çocuğunu da aynı aşkla sever. İki oğlan da onu...
Nerrantsoula, bu iki oğlan için hem bir rekabet hem de bir dostluk sebebi olur. İkisi de onun tarafından çok sevilmek için ellerinden geleni yaparlar. Ancak trajik bir kaza bu üç kafadarı birbirinden ayırır. Nerrantsoula'yı beş yıl boyunca göremezler. Beş yılın sonunda da Nerrantsoula'yı şehrin pahalı bir randevu evinin sermayesi olarak bulurlar.
Nerrantsoula'nın bu düşmüş hali kahramanlarımızı farklı maceralara ve farklı yollara yeter.
Marco, Nerrantsoula'ya verdiği sözü tutmak için Mısır'a gider. Mısır'dan görevini tamamlamış ama sevdiği kadını kaybetmiş olarak döner.
Nerrantsoula, karşılıksız iyilik ve cömertliğin en saf hali olarak karşımıza çıkar. Adeta bir düşmüş melektir o. Bir İstrati klasiğiydi. Çok büyük bir keyifle okudum.
Panait Istrati olan bir kitap.
