Nereye Gidersem Gökyüzü Benimdir

Bir dostum Azeri bir taksi şoförüyle konuşurken, İran’daki rejim değişikliğini soruyor. Şoför şöyle özetliyor durumu o zamanlar: "Beyim, İran’ı bir tepsi pilav olarak düşün, Şah döneminde kendisi bu pilavı iyi yemiştir ama kendisi ve etrafındakilerin bir sofra adabı vardı ve pilavı çatalla yerlerdi. Çatalın arasında da yere, bizlerin toplaması için pirinç taneleri düşerdi. Ama şimdiki dönemde mollaların adabı yok beyim. Pilavı kaşıkla yiyor bu güruh. Ve bize yiyecek tek bir tane pirinç düşmüyor.”

Sayfa 20

mısra

İran’dan İsviçre’ye taşındığım ilk yıl gayriihtiyarî bir şekilde yanımda İran kurallarını da taşıdığımı neden sonra fark etmiştim. Kendimi gizlemiş, Cenevre’deki küçük dairemin Leman gölüne bakan muhteşem terasına bir kez bile çıkamamıştım. En güzel havalarda bile terasta oturmak aklıma gelmemişti. Dahası evin içinde bile bir süre boyunca kendi kendime kapalı giysilerle oturmaya devam etmiş, tişörtle kalmaya cesaret edememiştim! Böyle rejimlerin yerleştirdiği alışkanlıklar, yer değiştirdiğinde bile insanı bu denli etkileyebiliyordu. Korku rejimlerinin sadece çevre şartlarını değil ruhumuzu da kendi kurallarına göre ‘düzenlediklerini’ İran’dan Cenevre’ye uyum sürecinde çok iyi anlayacaktım.

Sayfa 34

Reklam

mısra

Hayatında ilk kez rüzgârda saçlarının savrulduğunu, hayatında ilk kez rüzgârdan kulaklarındaki küpelerinin sallandığını hissetmişti. Bu duygular kendisine çok yabancı gelmiş, kendisini tuhaf hissetmişti.

Sayfa 35

mısra

Eve döndüğümde Şurup içerde beni bekliyordu. Ona beni askerlerle muhatap ettiği için o kadar kızmıştım ki başına siyah oyalı bir yemeni bağlayıp cezalandırdım. Uzun süre patileri ile çıkarmaya çalıştıysa da ben insafa gelinceye kadar cezasını çekmek zorunda kaldı.

Sayfa 43

mısra

Müslüman bir kadın müzisyen kimliği ile kişisel tarihinde bir denge yaratmayı becerememiş, İslam’dan ayrı düşünemediği kimliğine, içgüdüleri ile ayakta kalan müzisyen kimliğini uyarlayamamıştı. İslam'a inancı sonsuzdu ama ne kadar hatmettiyse kadın sesini yasaklayan hiçbir emre rastlayamamıştı.

Sayfa 129

mısra

Bir şekilde yüzdüm, yüzdüm, yüzdüm... Hiç antrenmansız, hatta bir yandan da çadorlara alışmış vücudumu engel olamadığım içgüdüsel bir sansürle kapatmaya çalışarak… Yine de rakiplerimden bir şekilde önde olduğumu hissedebiliyordum. İran’a dönmeden, oradaki son günümde, sonuçlar açıklandı. ‘Sırtüstü 100 metre’de onur madalyası almıştım.

Sayfa 124