gazeteleri karıştırırken gene şehit haberlerini gördü. Bıkkınlıkla "of ya yazık, tüh " dedi. Diğer bir gazeteye Botan Çayı'nda yabancı bir kadında ait olduğu sanılan tanınamayacak bir ceset bulunduğu haberini gördü. Cesedin üstü gazeteyle kapatılmıştı, yanındaki fotoğrafta ise sarp kayalıkta ve Botan'da azgın dalgalarla sürüklenerek hayatını yitiren kişinin ya düştüğü ya kendini attığı veya atıldığı yazıyordu. Kimliği tespit edilememiş kısa saçlı sarışın kadının, çalılara ve su kenarındaki parçacıklara takılmış aynı renk kumaşın elbise parçalarına rastlandığı söyleniyor. Resimde beyaz, yeşil elbise parçacıkları gözüküyordu. Şahcihan'ın gözleri karardı, elleri titredi "Dilhan!" diye bir feryat yükseldi. "Konuşmalarından anlamalıydım. Bize bunu nasıl yaptın? Nasıl kıydın canına, artık sende mi öte gecelerden çocuklarına ninni söyleyeceksin?" Şahcihan yaşadığı acıyla fenalaştı Sekreteri ve ortağı yanına koştular. Kolonyayla bileklerini ovdular. "Neden? Neden?" diye bağırıyor , sinir krizi geçiriyordu. Kapıldığı hezeyan içinde bütün odasını tarumar etti, dosyalarını, kalemleri havada uçuştu. Bitap kalınca doğru karakola gitti. Maktul benim teyze kızım olur diyerek sahiplendi.
