Mükemmellik; zaman, çaba ve emek istiyor ki ben bunları vermeye üşenecek bir adam olmadım hiç. Ne spor yaparken, ne ameliyat ederken, ne sevişirken, ne de öldürürken...
'Bir gün baban yaşında bir adam şükranla ellerini öpecek, ertesi gün bir başkası nefretle suratına tükürecek. Sen elinden geleni yaptıysan ne teşekkürlerin önemi var ne de küfürlerin.'
Hem ne kaybederdim ? Belki canım yanardı biraz, belki incinirdim, kırılırdım ve hatta yaralanırdım ama ne fark ederdi ki ? Biraz yaralansam da düzelirdim herhalde. Nasılsa iyileşmiyor mu her yara ? Varsın iz bıraksın.
Ölümü böylesine kabullenmiş bir hayat yaşamak hayatı anlamlı kılıyordu benim için. Ölümü severek hayata bağlanan karanlık ve kayıp bir ruhum ben. Ölümü keşfederken keşfediyorum hayatı, ölümle doğuyordum ben.