Dostoyevski'nin sürgünden önce kaleme aldığı ve sürgün nedeniyle yarım bırakmak zorunda kalıp, sonrasında da tamamlamadığı bir eser.
Beni nasıl etkilediğini tarif etmek çok zor. Satırların arasında hissettiğim, hissettirdikleri, o kadar değişik duygular ki... Betimlemeler, kullanılan kelimeler, cümlelerin dizilişi gerçekten tam anlamıyla etkileyici. Tüm satırları hissettirerek okutturuyor kitap kendini. Baş kahraman olan Netoçka'nın başından geçen, o çocuksu duygularını okuyoruz başlarda. Hayatın tüm acımasızlığıyla savaş veriyor küçük Netoçka. Her şey tam olarak mahvoldu derken yeni bir kapı açılıyor küçük Netoçkamıza, fakat yine mutluluk onu bir türlü bulamıyor. Aradan geçen yıllarda, gençliğe geçiş döneminde başından geçenleri okumaya başlıyoruz ilerleyen sayfalarda. Mutlu olamayan bir kahramanla karşı karşıyayız sürekli. Ve tam zirveye çıkmışken tüm hisler, kitap bir anda bitiyor. Belki de kitap yarım değil, hikaye bu kadardır.
Netoçka Nezvanova, bu kitap benim kalbimde yer edindi. Yarım kalmışlığı belki de bu denli etkiledi. Tavsiyede bulunabileceğim kitaplar arasında ön sırada gelecek. Teşekkürler Dostoyevski.
