Tertîb-i bezm-i düşmeni bir gün bozar felek
Kalır tehî piyâle bu devrân gelir geçer
Düşmanın eğlencesini bir gün dağıtır felek,
Kadehler boş kalır, bu devran gelir geçer.
Goncenin gitti başı areye bir hande ile
Var kıyas eyle bu gül-şende dem-â-dem güleni
Goncanın gitti başı araya bir gülüşle,
Var kıyas eyle bu gülşende hep güleni.
Vaktidir nîk ü bede tahvîl eden her sûreti
Vakt olur kim akbâh-i şey’ ahsen-i mevcûd olur
Vaktidir iyi ya da kötü yapan her nesneyi,
Gün gelir, en çirkin şey, varlığın en güzeli olur.
Mîzâna ur görüştüğün ahbâbı ibtidâ
Reh-ber tasavvur eylediğin reh-zen olmasın
İyi ölçüp biç görüştüğün dostları başlangıçta,
Ki yol gösterici sandığın, yol kesici olmasın.
Tutuşsun ol çemen kim lâlesinde dâğ-ı hasret yok
Gülünde bûy-i ülfet nergisinde çeşm-i ibret yok
Yansın o bahçe ki, lâlesinde özlem yarası yok,
Gülünde dostluk kokusu, nergisinde ibret gözü yok.
Tutuşsun ol çemen kim lâlesinde dâğ-ı hasret yok
Gülünde bûy-i ülfet nergisinde çeşm-i ibret yok
Yansın o bahçe ki, lâlesinde özlem yarası yok,
Gülünde dostluk kokusu, nergisinde ibret gözü yok.