İçimdeki gökyüzü kararıyordu bu kadarından emindim; ayaklarımın altındaki zemin sarsılıyordu. Hem sakin oturamıyor, hem de yerimden kımıldayamıyordum. Bir anda sanki bir başka yere geçiyor, nerede bulunduğumu unutuyordum. Dünyanın başladığı yerde düşünceler biter, diyordum durmadan kendime. Ama insanın kendisi de dünyanın içindedir, diye yanıtlıyordum kendimi.