Dünyanın erdem dediği şey tutkularımızın yarattığı bir hayaletten daha sıradan değildir ki cezalandırılmadan istediğimizi yapabilmek için bu canavara dürüst bir isim veririz
Koru kendini sevginin nöbetlerinden! Çok çabuk uzatır elini yalnız kişi, tesadüf ettiği her kişiye.
Bazı kişilere, elini değil,pençeni uzatabilirsin sadece: Ve ben isterim ki tırnakları da olsun pençenin.
Fakat karşılaşabileceğin en kötü düşman, bizzat kendin olacaksın daima;sensin mağaralarda ve ormanlarda pusu kuran kendine.
Ey yalnız, yürümekten kendşne giden yolu! Gel gör ki bu yol uğramakta, kendine ve yedi şeytanına.
Münkiri olacaksın kendinin ve cadısı ve kabini ve delisi ve şüphecisi ve uğursuzu ve şirreti.
Yakmak istemelisin kendini, kendi alevinde: Nasıl yeni olabilirsin, önce kül haline gelmeden?
Ey yalnız, sen sevenlerin yolunda yürürsün: Kendini seversin sen ve bu sebeple hor görürsün kendini, tüm sevenlerin hor gördüğü gibi.
Yaratmak ister seven kişi, hor görür zira! Sevdiğini hor görmek zorunda kalmayan kişi ne anlar ki sevgiden?
Sevginle sığın yalnızlığına ve de yarattıklarında kardeşim;geç de olsa topallayarak gelecektir peşinden adalet.
Gözyaşlarımla sığın yalnızlığına kardeşin. Ben, kendinden üstün bir şey yaratmak isteyen ve bu uğurda yok olanı severim.