19. ve 20. yüzyıl felsefe, psikoloji ve sosyolojisine damga vuran bu üç büyük ismin septik bir çerçevede ve tamamen özgür bir düşünce ile değerlendirildiği muazam bir Foucault eseri.
Bilinçlenmenin önkoşulunu, deneyim ve deneyimleri doğru anlayış olarak değerlendiren Foucault, deneyim noktasında teoriden çok fiili olarak bunu yaşayan ve bu anlamda ortak noktada buluşan bu değerli isimleri anlatmaktan çok çözümlüyor bizlere. İnsan davranışlarını, sistem dayanaklarını özellikle de ahlak, ekonomi, mülkiyet, politika çerçevesinde ele alırken, bu kısacık 60 sayfaya Freud, Nietzsche ve Marx'ı yapısöküme uğratarak felsefelerini nasıl ortaya koyduklarını da çözümlüyor.
Normatif etik ve siyaset felsefesinde Marxist ve Freudiyen görüşleri ortak noktada çözümlerken, Nietzscheci felsefeyi bir devamlılığın son evresi olarak ele alıyor. -ki bu konuda çok haklı. Nietzche felsefesi her ne kadar özgün ve çağın ötesinde bir yapısal kimliğe sahipse bir o kadar da altyapısı felsefe tarihinin köklerine inmekte. Bu anlamda Nietzsche felsefesini büyük bir çınar ağacına benzetebiliriz. Farklı tekilliklerin bir köksap oluşturduğu bu felsefe üzerinden Freud, Marx ve Nietzsche arasında düşünceleri tahrip edilememiş tek isim olarak Nietzche'nin olması da tesadüf değil.
Kitaba dönecek olursam, felsefenin metodolojik natüralistleri olarak üç büyük ismin sorgulayıcı, özgür ve septik duruşları üzerine yazılmış en güzel eser bu olabilir diye düşünüyorum. İlgilisine şiddetle tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
