İnsanlar, inananların kolay yolu seçtiğini düşünür. Hâlbuki, kolaya kaçmamaktır inanmak. Kendinden, istek ve arzularından vazgeçmektir. Hayatı nefse göre değil bir başkası adına ve onun kurallarına göre yaşamayı gerektirir. Nietzsche de bunu bilmektedir. Feragat edemediği benliği ise Yaratıcı'yı reddederek narsistik bir zevk almaktadır. Diğer tarafta ise okuma yazması olmayan bir babaanne, lâkin kâinatı ve olayları Nietzsche'den daha iyi okumakta. Zor olanı seçerek hayatını, hayatlandıranın adına yaşama gayretinde. Evet, Nietzsche de babaanne de bir tercih yapmış ve ikisi de bu diyardan göçmüşler. Lâkin yaşayan insanlar için tercih zamanı devam ediyor ve ne zaman sonlanacağı da henüz belli değil.
Sadece "Nietzsche ve Babannem" denemesi değil, diğer tüm denemeler de hârikaydı. Herkesin gördüğü şeylere yine ezber bozan bakışlar atmış, Mustafa Ulusoy. Kendine özgü üslubuyla yine sizi kendinize taşıyor.
"Aşka Güvenmiyorum" adlı denemesine de ayrı bir parantez açmak gerek diye düşünüyorum. Herkesçe kutsanan sevmek ve sevilmenin narsisizme bakan boyutunu gözler önüne sererek aşkı hurafelerden pîrüpâk etmiş adeta.
Keyifli okumalar!
