Nietzsche ve Babaannem
Mustafa UlusoySözler ve Alıntılar
"İkindi vakti, insana kendi hayatının ikindi zamanını hatırlatır. Bir günün geçirdiği bu değişim ne kadar gerçekse gençliğin de bir zaman sonra orta yaş dönemine, sonra da ihtiyarlığa kayışı o kadar gerçektir. Güneş batmaya yüz tutmuştur. İnsan anlar ki kendi hayatı da bir gün ihtiyarlamaya yüz tutacaktır."
Sayfa 77 - TimaşKitabı okudu
Daha fazla yamula-bilme ihtimali de mevcut tabi:))
Annesi de sık sık, "Evlensen düzeleceksin oğlum," derdi.
İnsan olmak ürkütücü ve korkutucu.
Masumca sevgiler neden karşılık bulmuyordu? Bulunan karşılıklar neden bir köpüğün ömründen daha kısaydı?
Çocuğa ölümü anlatmak (Harikaaaa bir teşbih)
Burada, bir filmden öğrendiğim bir benzetmeyi özellikle anlatmak istiyorum.
Filmde üç kardeşin en küçüğü bir hastalığa yakalanır, çocuk ölecektir. Diğer çocuklar, babalarına kardeşlerinin başına ne geleceğini, ölümün ve kabrin ne olduğunu sorarlar.
Baba eline bir eldiven giyer. Parmaklarını oynatır, eşyaları tutar. Sonra eldiveni çıkarır ve masaya bırakır. Eldiven masada hareketsiz kalakalmıştır. Ancak babanın parmakları hala hareket edebilmektedir. Eldiven, insan bedenini, parmaklar ise ruhu temsil etmektedir. Ölüm anında ruhla beden ayrılır. Beden cansızlaşır. Nefes almaz, duymaz, soğuğun ve sıcağın farkında değildir. Ruh ise ruhlar alemine alınmıştır ve varlığını sürdürmektedir. Bu gerçek, bize kabrin yüzünü aydınlatır.