“Bu kitap Nietzsche’nin itibarının yeni bir yüksekliğe ulaştığı bir dönemde ortaya çıktı. Kendi kısa yaşamında—1889’da sağlığı bozulana kadar olgun ve yaratıcı işler yapmak için yalnızca on beş yılı olmuştu—ciddiye alınmak yerine hakkında dedikodu yapılan veya görmezden gelinenlerden biriydi. Yazdıklarının birçoğunu kendi dar olanaklarıyla yayımlayabilmişti. Sadece sona yakın kendi dar çevresinin dışındaki bazı önemli kişiler tarafından tanınmaya başlamıştı: August Strindberg, Georg Brandes, Hippolyte Taine. Ancak zihinsel çöküşü, fikirlerinin çok parlak—ama çılgınca olduğu savıyla reddedilmesini fazlasıyla kolaylaştırmıştı. Ta 1925’e kadar Amerika’daki popüler bir felsefe ders kitabında, 19. yüzyıl fikriyatında Nietzsche adı bile geçmiyordu; ama onaylanmasa da Nietzsche’nin yirminci yüzyıl yazarlarının üstünde dikkate değer bir etkisi oldu: Thomas Mann, Shaw, Lawrence, Remy de Gourmont, Heidegger, Jaspers—liste uzayıp gider. Doğumundan yüz yıl sonra, Nietzsche büyük bir düşünür olarak—ve daha genel olarak da, bir yazar olarak tanınacaktı.”
