Güneş bütün alemi nur ve ışık olarak zanneder. Karanlıkta her yeri zulmetle kaplı olarak düşünür. Ârif ve muvahhid güneş gibi, cahil ise karanlık gibidir. Ca-hil, baktığı her şeyden ayıp, kusur ve eksik görür. Bilmez ki o kendi ayıbıdır, oradan kendisine aksetmiştir.