Dean Koontz'un en popüler ve en çok sevilen romanı. Her ne kadar okuduğum 20 civarı Koontz romanı arasında en çok Fısıltılar'ı (10 puan) ve Gecenin Ayazında'yı beğensem de Nöbet benim için de ilk göz ağrısıydı. Diyalektik şablonla yazılmış, Hristiyanca tutumu elden hiçbir zaman bırakmamış bir yazar olarak iyi ile kötünün simetrik mücadelesini bir kez daha ele almış, laboratuvarlarda üretilen yaratıkları ve doğanın kanunlarına karşı gelinen, bilimadamlarının tanrıcılık oynadığı bir jenerasyonun yarattığı dehşeti her zamanki muhafazakarlığıyla anlatan Koontz, tipik kurallarını Nöbet için de bozmamış durumda. Ama bu romanın diğer Koontz romanlarından farkı detaylara çok daha profesyonelce eğilmesi ve hikayedeki his ile macera arasında sağlam bir denge kurabilmesinde görülüyor. Muhtemelen berbat bir film uyarlamasına sahip olan romanı ilk kez 2005'te okuduğumda da sinematografik bir haz almıştım. Aynı hazzı bugünkü ikinci okumamda da aldım.
Orijinaliyle Türkçe baskısı arasındaki 225 sayfalık farkın Altın Kitaplar'ın o yıllardaki "sadeleştirme" politikasından kaynaklandığını düşünüyorum.
