Hepimiz yalnızız aslında. Kaç milyar insan olduğunun bir önemi kalmaksızın.
Ben de yalnızım, Hakan Bıçakçı da ve kabul edin, siz de yalnızsınız en nihayetinde.
.
İşinizin boğuculuğundan, çevrenizdekilerin bazen bir sülük gibi derinize yapışmasından, içinde yaşadığınız dünyanın günden güne paslanmasından anlayabilirsiniz bunu.
Karamsar mı geldi yazdıklarım? Aslında sandığımız kadar karanlık bir oda değil yalnızlık. İçinde bol ironi, bol kahkaha da var. Garip bir denge. Delilik ile nefessiz kalmak arasında.
Ama siz yine de normal nefes almaya devam edin.
Derin bir nefes alın.. Şimdi verin.. Artık daha iyi hissediyorsunuz.
.
Hakan Bıçakçı'nın okuduğum ikinci kitabı. Yine kendimi yazdıklarına fazlasıyla yakın hissettim, en absürt olanlarına bile. Bilirsiniz hayat bu, başımıza neler geleceği belli mi olur?
Kalemini korkak alıştırmadan yazmış Bıçakçı, öykülerini 'Nöbet', 'kaçan uykular', 'kabusların yorumu', 'en kötü ihtimal', 'rutin kontrol', 'neşesiz günler' başlıkları altında teker teker fırlatmış okuyucuya. Tuttuklarınız, üzerine dikilmiş gibi oturuyor bedeninize.
Kabuslar, çıplak hayatlar, komik gerçeklikler.. Hepsi bir paket halinde sunulmuşçasına.
.
Koray Ekremoğlu'nun çalışması olan kapak tasarımını ise çok beğendiğimi söylemeliyim-
