Burada koltuğuma uzanmış, yaşlanırken dışarıda, artık yavaş yavaş her şeyi, kentleri, evleri, sokakları, yüzleri yutan yalnızca o masif geceden, sonsuz katran blokundan, siyah sisten başka hiçbir şey olmadığı düşüncesinden felç olmuşum. Evrende tek güneş olarak geriye kalan şeyin okuma lambası olduğu anlaşılıyor ve ışığının aydınlattığı da bir ihtiyarın buruşuk yüzü.
Sayfa 10 - Ayrıntı