"Hâlbuki ben şairim. Yuha seslerinden başka şey duymuyorum, soğuktan titriyorum, altı aylık ev kiramı ödeyemiyorum. Kunduralarımın tabanları öylesine inceldi ki, cama döndü adeta. Bir tarafından baksan öbür tarafı görürsün."
Sevgi denen şey bir ağaca benzer. Kendiliğinden yetişiverir, köklerini bütün benliğimizden sağlar, anlaşılmaz tarafı şudur ki, bu sevgi ne kadar körse, o kadar da inatçıdır. Akıl, şuur gibi sahip olmadığı zaman da inadına kuvvetlenip sağlamlaşır.
Bana bak,Olivier. Kral gibi, imparator gibi insanlar fazla masraf etmemeli. Onlar halka örnek olmak durumundadırlar. Böyle olmasa herkes israfa başlar anladın mı? Bakıyorum her yıl masraflarım biraz daha artıyor. Hoş şey değil bu…. Hatta korkunç!!!
(Kendini halktan önce düşünen bütün ülke iktidarlarının okuyup bilinçlenmesi adına arz ederim…)