İnsanlar, dünyanın ve hatta evrenin bildik tanrıların ve güçlerin kontrolünden çıkarak bilinmeyen tanrıların ve güçlerin kontrolüne girdiğine inanıyordu. İşte böyle bir zamanda Nyarlathotep Mısır’da ortaya çıktı. Kim olduğuna dair kimsenin bir fikri yoktu. Ancak o eski yerli kanındandı ve bir Firavuna benziyordu. Fellahlar onu görür görmez önünde diz çöküyor, ancak bunu neden yaptıklarını açıklayamıyorlardı. Yirmi yedi yüzyıllık bir karanlıktan geldiğinden ve bu evrenin ötesinden mesajlar duyduğundan bahsetti. Medeni topraklara adım atmıştı karanlık, ufak tefek ve şeytani Nyarlathotep; cam ve metalden yapılmış tuhaf görünümlü eşyalar satın alıp onlardan daha tuhaf görünümlü eşyalar yapıyordu. Dilinden bilim, özellikle elektrik ve psikoloji düşmezdi. İzleyicilerinin ağzını açıkta bırakan gücü onu şan ve şöhretin zirvesine taşımıştı. İnsanlar bir yandan birbirlerine Nyarlathotep’i görmeleri gerektiğini söylüyor diğer yandan da benliklerini bir korku kaplıyordu. Nyarlathotep’in adım attığı yerler yerle bir oluyor, çığlıklar âdeta gecenin karanlık koynunu yırtıyordu, öyle ki bu çığlıklar daha önce olmadığı kadar büyük bir sorun hâline gelmiş, ermiş kişiler geç saatlerde uykuya dalmayı yasaklamayı düşünür hâle gelmişlerdi. Görünen o ki tek istedikleri, kasabalardan yükselen çığlıkların köprülerin altından geçen yemyeşil sulara ve solgun göğün altındaki harabeye dönmüş kiliselerin üzerine vuran sönük ay ışığına olabildiğince az rahatsızlık vermesiydi
H. P. Lovecraft eseriydi. Birkaç öyküden oluşuyor. Normalde yarım bırakacağım türde bir kitaptı ama her seferinde belki diğer öyküyü beğenirim diyerek devam ettim. Hiçbirinde de bir anlam bulamadım. 2021'de almıştım kitabı bu yıl okuma fırsatım oldu okumasam da olurmuş dedim maalesef.