Hiç durmadan bizi hayatın,dünyanın ne kadar kötü,ne kadar acımasız bir yer olduğuna ikna eden şeyleri izlemek,bir anlamda benim suçum değil demenin de bir yolu.Hayatım yeterince iyi değilse bu benim suçum değil.zaten dünya çok kötü bir yer.
Biz insanlar bu dünyada bir anlamda beklentilerimiz kadar travma yaşıyoruz. Dış kapanın mandalı dediğimiz kişilerden fazla beklentimiz olmadığı için onların bizim üzerimizde travma yaratma ihtimali daha az.
Aslında travma olayın kendisi ile değil, ona yapışık duygular ile hayatımızın rotasını değiştiriyor. Duygular delice yükseldiği ve beyinde sıkışıp kaldığı için travma yaşıyoruz.