Sait Faik birkaç kuşağı etkilemiş sözünde, edebiyatın daha mutlu bir dünyaya açılmaması halinde, daha mutlu bir dünyayı özlememesi halinde bir işe yaramayacağını belirtir. Bu özleyiş ister istemez kalp ağrısından geçiyor, tıpkı onun hikâyelerinde olduğunca, hele unutulmaz "Kestaneci Dostum'...