yumdukça gözlerimi... uğultular, gölgeler zihnimin avlusunu toprak gibi örten
içe kaçan dilimi, kesik soluğumu
bana cehennem kılan
gölgeler diyorum, ağır geliyor
kaldırın her ne ise boğazıma oturan
içimin taşını mı kaldıracaksın, beni iyi tut
iyi tut, çocuk gibidir ellerim
korkarım ne olsa bağışla beni iyi tut
nefesim dar, ama son cümleye kadar tutabilirim
beni iyi tut, halsizim, düşebilirim
göğe bakarken yutkunmak zor, nasıl da
acıtıyor asılı kalmış bir heves kursağımda
ya silinsin bellek, ya çevir bu mevsimi perdeler açılmıyor, adım yazılmıyor bahara