Kuşlar neden her günün başlangıcında tamamen neşeli oluyorlar da biz insanlar güneşin doğmasına rağmen homurdanıp kızarak daha fazla karanlık için yalvarıyoruz?
Kendimizi sefalete ve yatağın birbirimize karşı; mutluluk denilen nihai aptallığa sahip kuşlar gibi bize de bulaşacağı düşüncesiyle çarpıcı biçimde kaçındığımız huzuru bağışlayacak, emniyetli yerlerden biri olduğu şeklinde bazı tuhaf inançlara mı adadık?