“Tarih öncesi masasından dünyanın eski insanlarıyla iletişim kurduğu kaba şifre, fırtınayı yaran telsiz telgraf misali çağın ölü dilini yarıp geçen yeni bir dil oluşturmaya başlar. Rahim ne kadar mucizevî ise bu frekans da o kadar mucizevîdir. İnsanlar yapayalnızdır, birbirleriyle iletişimleri kopmuştur çünkü bütün buluşları sadece ölüme dairdir”
Benim için ıstırapların en büyüğü ise sözün daha ağzımdan çıkmadan yok edilmesiydi. Acı deneyimlerimin sonucunda öfkeden ağzım köpürse bile sessizce oturmayı, hatta gülümsemeyi öğrendim. Kanımı emmek için sadece oturmamı bekleyen bütün o masum görünümlü iblislerle el sıkışıp hal hatır sormayı öğrendim.
"Doğru adamlar sert, merhametsiz, insanlıkdışıdırlar. Doğru adam dünyayı yakabilir, kendi elleriyle onu tahrip edebilir, eğer yapabilirse, adaletsizliğin devam ettiğini görmektense."
Dünyanın insan yapımı olmayan bir parçasını istiyordum, kusma raddesine geldiğim insandan tamamen bağımsız bir parçasını.Sayfa 77 - Siren Yayınları, 1. Baskı 2014, Çev: Avi Pardo