“Bazen hangisi daha doğru bilmiyorum; toplum içindeyken insanlara uyum sağlayarak benliğimi ayrı bir yere koymak mı, yoksa her ne durumda olursa olsun kendimi değiştirmeden özüme uygun yaşamak mı?”
“Neden kendimize yetemiyor, yalnızca kendimizi severek mutlu olamıyoruz? Bugüne kadar biriktirdiğim duygularımı ve mantığımı silip süpürmesi çok gaddarca… Kendi doğrularım içgüdülerime ne zamam yenik düşse hayal kırıklığına uğruyorum. Bu yüzden farklı benliklerimin hepsinin o güce yenildiğini hissettiğim her an ağlamak geliyor içimden. Anneme, babama seslenmek istiyorum… Fakat beni asıl korkutan, bizi biz yapan gerçeklerin en sevmediğimiz özelliklerde bulunuyor olması. Bunun farkına varmak canımı çok acıtıyor.”
“Ne davranışlarım üzerine düşünüyor ne de ahlaklı görünmek için uğraşıyordum. Tek işim ailem tarafından şımartılmaktı. Nasıl bir lüks içinde yaşıyormuşum meğer!”