Şu anda gözünde hayat bir gölge halini almıştı, gündüz beyaz bir gölgeydi. Gece, ölüm, dinginlik ve hareketsizlik, bütün bunlar bir varlığı temsil ediyordu. Oysa hayatta olmak, acelecilik, ayak diremek, bütün bunlar olmamaktı. Aslında bunların da üzerinde karanlığa karışıp dalgalanmak ve koca Varlık'la özdeşleşmekti.