En ufak bir ölüm karşısında niye hemen sarsılıyoruz?
Sebebini Oğuz Atay'dan öğrenelim:
“Şu ölümle bir arada yaşama geleneğimizi unuttuğumuz zaman dehşet verici neticelerle karşılaşıyoruz.
Eskiden evlerimizin bahçesine kadar mezarlıkların sokulduğunu bilmiyor musunuz?..
Bu sokakta da bir iki küçük mezarlık olaydı her gün işimize giderken ölülerle selamlaşsaydık, bir ihtiyar kadının ölümü şimdi bizi böyle sarsmazdı”
Oğuz Atay’a Armağan: Türk Edebiyatının Oyun/Bozan’ı, (Haz: Handan İnci), İletişim Yay., İstanbul 2008, 2. baskı, s. 38.