Bir gece...
Kutlu düş kişisi gelip muştuyu verdi ona.
"Ey Oğuz Kağan, muştular olsun. Tanrıya kavuşma çağıdır."
O, Oğuz Kağan'dı. Zamanı gelince kut ile varmalıydı uçmağa.
Öyle oldu!
Ad verdiği budunun düşlerinde sonsuza dek yaşamak üzere göçtü acundan.
Yurt başkaydı. Bütün acun alınsa, bütün acun tutulsa, ilk yurt, ana yurt, doğulan yer unutulmuyordu.
En güzel yerler, en varsıl yerler, en geniş yerler, ormanlar, ovalar, dağlar, ırmaklar...
Yurt, yine de başkaydı.