3)Ökkeş Balık Avında
Günlerden bir gün Ökkeş ile babası kayıklarını onarıp balık avına çıkarlar. Ama o gün hesaba katmadıkları bir şey olur. Nehirdeyken şiddetli bir fırtınaya yakalanırlar.
"Amanın! Kayık su alıyor, batmak üzereyiz. Çabuk Ökkeş çabuk.. Kayığa giren suyu bir an önce boşaltmalıyız."
Neyse ki korkulan olmaz. Baba ile oğulun şansları yaver gider. Kayıkları fırtınada alabora olmadan küçük bir adaya sığınırlar. Bu ada neresi mi? Yılanlı adası. Peki adanın ismini duyan Ökkeş korkmaz mı? Tabi ki korkar. O yüzden de babasının yamacından bir dakika bile ayrılmaz.
Artık bundan sonra Ökkeş ile babası fırtına dinene kadar bir geceyi adada geçirecektir. Ve sabah olunca da ardında bıraktıkları meraklı gözlere kavuşmak için, ilk işleri kayıklarını onarmak olacaktır.
Serinin 3. Kitabını niyetliyken okuduğumdandır belki de.. Ökkeş'in ballandıra ballandıra yediği reyhanlı bulgur pilavı, kayıkla tuttuğu balığı anlatması, canımı çektirmişti. İçimden "Ökkeş hani bize? Reyhanlı bulgur pilavından, bize de yok mu?" dedim.
Ama şu açık bir gerçek "Muzaffer İzgü'nün" edebiyatımızın sağlam kalemlerinden olduğu.. Yazar öldükten sonra bile kalemiyle asra meydan okuyor. Betimlemeleri, olayları anlatımı ta ilk gün ki gibi öyle canlı ki, hikayenin kahramanlarıyla bütünleşiyorsunuz.
Okuyun hayat bulursunuz, tüm samimiyetimle.. ◕‿◕
