Herkese merhabalar. Julian Barnes'ten okuduğum ikinci kitap oldu. Bir diğer okuduğum Bir Son Duygusu kitabından çok farklı bir olay örgüsüne sahip, gerçekten yaşanan bir olaydan esinlenerek yazılmış bir roman Oklukirpi.
Okurken zorlandığım ama yine de ilgiyle okuduğum bir eser oldu. İki farklı ideolojiyi savunan iki farklı düşüncenin yüzleşmesini, yargılanan başkan Petkanov ve yargılayan baş savcı Peter Solinski'nin mahkeme de savunulan otoriteyi ve suçlanan yargıları, ironi ve siyasal bir taşlamayı okuyacaksınız.
Hangi tarafın doğru, hangi tarafın yanlış olduğunu kestiremeyeceğiniz, farklı bir üslup ile karşılaşacaksınız. Herkese hitap etmeyen bir eser. Argo konuşmaları da bolca kullanılmıştır.
#kitapalıntıları :
Bir insanın giysiye niçin ihtiyacı vardır? Yalnızca üşümemek ve utancını gizlemek için.
"İnsan ırkını saflığa kavuşturamayız."
"Niye kavuşturamayacakmışız?"
"Her zaman fırsatçılar olacak da ondan."
"tam adalet" salt intikamdan ne dereceye kadar ayırt edilebilirdi?
Bütün çözümler kusurluydu ama en kusurlusu hiçbir şey yapmamak, yavaş yavaş hiçbir şey yapmamaktı.
"Özgürlük dediğiniz her şey yalnızca sosyal seçkinler tabakasının ayrıcalığıdır."
"...Bütün gazeteler bir partiye, bir çıkara aittirler. Ya kapitalistlere ya da halka. Bunun farkına varmamış olmanız beni şaşırtıyor."
