Gerçeğin içinde değil,kıyısında durup rüya dilenenlerdik biz.Her birimiz ayrı bir hayalin kırık oyuncağıydık.Birbirimizi anlamamız gerekmiyordu,dertlerimizi kimsenin anlayamayacağını bilmemiz yetiyordu.Erişilmez bir rütbe gibi acımıza,kederimize sahip çıkıyorduk.Büyülü bir söz,yıkıcı bir sır gibiydi elemlerimiz.