"Çocukluğumuzda, yaşamadan geride bıraktığımıza inandığımız, yani çok sevdiğimiz bir kitabı okuyarak geçirdiğimiz zamanlar kadar dolu dolu yaşadığımız gün yoktur herhalde." diyerek başlıyor Proust Okuma Günleri'ni anlatmaya. Çocukken yaptığımız okumaların heyecanından bahsediyor ve bir kitabın en ilginç bölümündeyken rahatsız edilip; dışarı çıkmamız, yer değiştirmemiz gerektiğinde aklımızın kitabın yarım kalan bölümünü tamamlamakta olduğunu söylüyor.
*
Vaktiyle okuduğumuz bir kitabın sayfalarını karıştırmak, mazide kalan günlere dönmektir diyen Proust, çocukluğunda yaptığı okumaları, okumak için yarattığı zamanları, evde kimse yokken kitaplara sarılışını anlatırken, yemek vakitlerinin okumalarını böldüğünü bu zamanları hiç sevmediğini de belirtiyor.
*
Ve bazen evde, yatağımda, akşam yemeğinden çok sonra, akşamın son saatleri de yaptığım okumaya sığınak olurdu." sözlerinden anlıyoruz ki Proust; okumak için kimsenin onu rahatsız etmeyeceği ortam ve zamanları seçerdi. Ve süslü anlatımıyla bir kitabı bitirişinden sonra yaşadığı hissi uzun uzun resmediyor zihnimize.
*
Ruskin'in konferansına ve eserlerine de değinmiş ve onun tezleri üzerine incelemeler ve eklemeler yaparak çıkarımlarda bulunmuş. Yaptığı karşılaştırmalarla, tarihe damga vurmuş isimlerden verdiği örnekler ve yaptığı alıntılar ile kendi düşüncelerini de birleştirmiş, ortaya bu muhteşem kitap çıkmış. Okuma üzerine yaptığı bu lezzetli yolculukta biz de ona yoldaş olmanın keyfini yaşıyoruz her satırda.
*
Proust'un tabiriyle "kendi dışımıza seyehat etmek için" okumalıyız.
