Zihnin "adabını" sadece okuma ve bilgi kazandırır. Duyarlığımızın ve zekâmızın gücünü ancak, kendi içimizde, ruhsal yaşamımızın derinliklerinde geliştirebiliriz. Ama zihin, okumayı teşkil eden başka zihinlerle bu temas içinde "şekillenir".
:::başkaları için konuşur, kendimiz için susarız:::
Bu saf dostluğun atmosferi, sözden daha saf olan süküttur.
Zira başkaları için konuşur, kendimiz için susarız.
Bu yüzden sessizlik, sözden farklı olarak, kusurlarımızın, riyakârlığımızın izini taşımaz.
Saftir, gerçekten 1atmosferdir...