Ogün Kaymak şirinde dil, sözdizim ( syntax) düzeyinde maddileşir; bunun için, metaforik yapılanma başta olmak üzere imge örgüsü, sözcük seçimi ve ses yerleşik olandan ayrılır, okurun beklentisini sarsarak ilerler. Ancak anlam (semantic) düzeyindeki ustaca bireşim, dilsel sınırda süren bu gerilimi emer; şiirin vaat ettiği estetik haz da burada yoğunlaşır.
Bu şiirin yerleşik eleştiriyi de, ortalama okuru da zora soktuğu açıktır ve şaire eşlik eden bir yaratıcı okumayı ön gerektirir.
“Varlığın Evi “ olan Dil, bu şiirde kendine yeni taşlar yontar, yeni ölçekler kurar. Ogün Kaymak, şüphesiz günümüz şiirinde özgün, sahici, hesabı verilmiş bir şiirsele varmıştır ve bu şiir özenle okunmayı hak eder. Özellikle sesin senfonik düzeni, altın kesim sözcük ilişkileri, göndergesel değeri yüksek susku düğümleri ve zengin çağrışım paleti içinden beliren şiirsel inşâ ,bu kitapta poetik bir ders niteliğindedir. Okurun kesintiye uğrayarak temas edebildiği imge düzeni, sözcük zincirindeki sert kopmalarla anlam kazanır.
Zengin bir delta oluşturan günümüz Türk şiirinde, Ogün Kaymak’ın “Okunaklı Harfler” adlı bu son eseri başta genç şairler olmak üzere, şiir çevresi ve şiir eleştirisi için yeni poetik imkânlar sunuyor.
Celâl Soycan
