Okyanus Deniz
Alessandro BariccoSözler ve Alıntılar
Hiçbir şey yapmadan oturmak başkadır, hiçbir şey yapmak mümkün olmadığında oturmak başka.
Ay ışığının üzerinde bulutlar, korkunç karanlık, yalnızca sesler var, yani çığlıklar ve iniltiler, dualar ve sövgüler, deniz kabarıyor ve her yana yayılmış o bedenleri silip süpürüyor - bir şeye, bir ipe, tahta parçalarına, birinin koluna tutunmaktan başka çare yok, bütün gece, suyun içinde, suyun altında, biraz ışık olsa, ufacık bir ışık bile yeter, bu karanlık sonsuza dek sürecek sanki, hiç dinmeyen iniltiler dayanılacak gibi değil - ama bir tokat gibi ansızın suratıma çarpan, sudan bir duvarı andıran dalgadan sonraki sessizliği anımsıyorum, ansızın bir sessizlik oldu, anımsıyorum, insanın kanını donduran bir sessizlik, bir an, bağırmaya başladım, bağırdım , bağırdım...
Sayfa 104 - Can YayınlarıKitabı okudu
Beklemekten vazgeçin. Birini öldürmek pek de zor değildir.
Sayfa 98 - Can YayınlarıKitabı okudu
Neden her şey ancak çaresizliğin pençesinde gerçek oluyor ? Dünyayı kim bu hale getirdi, kim gerçeğin karanlıkta kalmasını istedi, sahipsiz insanlığın iğrenç bataklığı yalan olmayan tek şeyin yetiştiği tek itici yer mi? Ne biçim bir gerçek bu, ceset kokuyor, kanda yetişiyor, acıyla besleniyor, insanın küçük düştüğü yerde yaşıyor, insanın çürüdüğü yerde başarılı oluyor? Kimim gerçeği bu? Bizim için bir gerçek mi?
Sayfa 122 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kurtulacağız, bizi terk edenlere duyduğumuz nefret kurtaracak hepimizi, geri dönüp gözlerinin içine bakacağız, bir daha ne uyuyabilecekler ne yaşayabilecekler ne de lanetimizden kurtulabilecekler, biz yaşayacağız, onlar işledikleri suçun ağırlığıyla her gün ölecekler, sonsuza dek - belki o sessiz ışıktan ya da tembelce dalgalanan denizden dolayı biraz soluklanıyorlar, ama kimsenin ağzını bıçak açmıyor ve umutsuzluk uysallığa, düzene ve sakinliğe dönüşüyor ...
Sayfa 105 - Can YayınlarıKitabı okudu
İnsan, yalnızlık duymamak için dua eder
Bekleyişi kolaylaştırmak için dua eder.
Sayfa 158 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yürüyoruz, kumda şu ayak izlerini bırakıyoruz, orada net ve düzenli bir biçimde kalıyorlar. Ama yarın, uyanıp bu büyük kumsala baktığında ne bir ayak izi ne bir başka işaret, hiç bir şey göremeyeceksin. Deniz gece siliyor her şeyi. Gelgit gizliyor. Sanki oradan kimse geçmemiş gibi. Sanki biz hiç var olmamışız gibi. Dünyada bir hiç olduğunu düşündürecek tek yer burasıdır. Artık toprak değil, ama henüz deniz de değil. Sahte yaşam değil, gerçek yaşam değil. Zaman. Geçen zaman. O kadar.
Sayfa 81 - Can YayınlarıKitabı okudu