Oruç Aruoba insanı içine doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Her bir sayfa öncekiler ve sonrakiler ile anlam buluyor, nihai bir sona/amaca da ulaşma çabası gütmüyor. İçinize işliyor ve bir parça hüzün bırakıyor avuçlarınıza. Sizi yepyeni kalemlerle tanıştırmayı da ihmal etmiyor kitabın sonlarına doğru.Mesela:”anlamı olmalı bir şeylerin bir yerde, yeterince ararsan; bir anlamı acının bir yeri sevincin..." diyor. Kitap boyunca işte birtakım hislere anlam ve bir yer aratıyor. Son alıntım kitaptan Hönderlin’ den idi mesela...Kitabın cevabı belki de hislerimize dair diyor ki: "Ah! insanın yabanıl yüreğine denk bir yurt yok; nasıl, güneşin ışınları yeryüzünde ilkin olgunlaştırdığı bitkileri sonradan kurutup yakarsa, insan da öldürür yüreğinde gelişen tatlı çiçekleri; neşelerini, yakınlığını ve sevginin." Bazen kitap sizi inceler dostlar...
