Kitabı bitirip kapağını kapattığımda içimde farklı bir duygunun kilidi açılmış ve boş gözlerle baktığım duvarda bir insan gölgesi canlanıvermişti... Kelimelerle ifade edemiyorum.
Öyle ki dünyadaki bütün ağaçların gölgesinde oturmuşsun, hepsinin meyvesini tatmışsın ve dalına salıncak kurmuşsun ; bütün kırlarda gezmiş, çimenlerde izini bırakmışsın gibi.
Dünyadaki bütün güzel erkeklerle veya güzel kadınlarla sevişmiş, hepsinin vücudundaki sıcaklığı hissetmişsin gibi.
Yapman gereken her şeyi yaptığını hissediyorsun, kimsenin aklında değilsin ve kimseye karşı gerçek bir şeyler hissetmiyorsun. Artık sessiz ve telaşsız bir biçimde ölümü beklemek düşüyor payına.
Peki ya bir gece biri kalbine dokunup yaşama sevincini damarlarına karıştırsa...
Sonsuza kadar Tanrının sizi kurtarmasını bekleyemezsiniz. Kalkıp kendinizi arayın!
