Stefan zweig okurken genelde içimi bir karamsarlık kaplar ve çaresizlik hissederim. Bu kitapta ise üzerine düşünülmesi gereken pek çok konuyla baş başa bırakılmış hissettim.
Hepimiz doğuyoruz, büyüyoruz, ölüyoruz. Eğer şanslıysak bir şekilde bu hayatta var oluyoruz. Peki doğumdan ölüme kadar geçen sürede sadece vakit mi dolduruyoruz yoksa gerçekten yaşıyor muyuz..
Kendini bulmak, yaşadığın dünyayı ve bir arada olduğun canlıları anlamak, yaşama daha sıkı sarılmaktır belki de. Aramak, bulmak, keşfetmek, kavramak, bir olmak..
‘Çünkü aslında her şey küçük bir yaşantıdan ibaret.’
