Merhaba. Bir kitap incelemesi ile kendimi yenilemek istedim. Baya zaman oldu böyle bir şey yapmayalı))). İşlerimden dolayı pek kitap okuyamadığım için ben de sesli kitaplara yöneldim. Mavi trenin esrarı kitabını da YouTube.dan radyo tiyatrosu olarak dinledim. Açıkçası yazarın Agatha Christie olduğunu bilmesem kitabı dinlediğim zaman asla yazarın kalemi olduğunu kabul etmezdim. Çünkü diğer kitaplarından çok farklı ki zaten kendisi de kitabı yazması gerektiği için yazdığını dile getirmiş. Yani, üzerinde pek fazla kafa yorulmamış, ama yine de kitap kötüydü diyemem. Sadece yazarın alışa gelinen kalemi değil o yüzden dedim bunları. Gelelim kitabın genel konusuna. Mesela, ben diğer kitabların hiç birinde Puaronun kendini bu kadar övdüğünü görmedim, aksine övgülere karşı hep mütevazı bir duruş sergilemiştir. Doğru bazı yerlerde biraz kendini beğenmişlik yapmıştır ama hiç bir zaman bu kitabdakı kadar olmamıştı. Bu kadar kendini övmesi ona karşı bir güvensizlik, iticilik verdi. Bir örnek daha: Puaro hiç bir zaman cinayeti çözene kadar edindiği bilgileri her kese anlatmaz, sona yaklaştığı zaman belki biraz ipucu verirdi. Yani, anlayacağınız arkadaşlar, Puaro ve kitap farklıydı))). Yine de kendisini okutduran bir kitap oldu. Sevgiyle ve kitapla kalın efendim.
