“Mademki zamansız ölüm, ruhumun yarısı olan seni alıp götürdü; yeryüzünde varlığımın yarısından, en aziz parçasından mahrum yaşamanın ne anlamı var artık..”
-Horatius-
Güneş henüz batıyordu ve otelimin terasında,her zamanki yerimde oturmuş,avucumda sıkıştırdığım ,dörtte biri dolu minik bir içki kadehi ile oyalanarak,yeni hayallerimin dipsiz tünellerinde kaybolmaya hazırlanıyordum.