Gogol, Çiçikov karakterini o kadar güzel anlatmış ki, kitap bittiğinde okuyucu da sanki gerçek hayatında Çiçikov ile tanışmış gibi hissediyor kendini. Okurken keyif veren ve oldukça akıcı bir kitap. Rus klasikleri arasında yer bulmuş olması da hiç şaşırtıcı değil. Olayların anlatıldığı dönemdeki Rus köylüsünü, çiftçisini, Rus memurunu çok iyi betimlemiş. Böylece dönemin toplumsal sorunlarına da değinmiş.
Gogol dönemin Rusya'sını hicvederken "güleriz ağlanacak halimize" diyor aslında kitapta.
Ölü Canlar'ı okumayı düşünen arkadaşlara şunu da hatırlatmakta fayda var: Kitap iki bölüm, ancak ikinci bölüm yarım kalmış ve Gogol vefat ettikten sonra evinde bulunan nüshalardan derlenmiş bir bölüm. Ufak tefek kopukluklar var ancak hikayenin akışı çok da bozulmuyor, hayal gücünüzle boşlukları dolduruveriyorsunuz. Gogol bu ikinci bölümü iki kere yakmış. Sebep? Sebep şu. Bir Ortodoks papaz, "yanlış yapıyorsun bunları yazarak, bunları sana şeytan yazdırıyor" diyerek Gogol'ü etkisi altına alıyor. Ancak Gogol iki kere yaksa da ikinci bölümü, iyi ki de fikir değiştirip üçüncü kez yazmaya koyulmuş biz de okuyabilmişiz romanın devamını.
Özellikle Rus klasiklerini sevenlere şiddetle tavsiye ediyorum.
İyi okumalar, selamlar herkese.
