Ölü Doğa

Mustafa

15 Şubat 2019 15:28

YAŞAMA GÜCÜ ÖLMEZ Aralanıyorsa kapınız Kimi zaman kendiliğinden Tepeden tırnağa yeşil Ağacın ruhudur gelen

Sayfa 16

Sana doğru iniyordum ve sen bana doğru yükseliyordun. Her akşam bizi yaklaştıran boşlukta o adını anmaya çekindiğimiz şeyin gölgesi ve ışığı vardı yolun üstünde. Zaman güneşin kayığının tartımıyla yalpalıyordu ineğin memelerinin altında Ne kaldı Kasemde o süt maviliği ve kehanetlerini hiç tüketmeden içebildiğim yüzün belirgin izi o kırlangıç çığlığı başımın üstünde ve önümde batan o güneş yüzyıllardan güçlü o şafak dirençle yükselirken insan sırtımın gerisinde.

Sayfa 11

Reklam

Mustafa

Bu kez iyice yitirdiler birbirlerini biri Öteki oldu ve o anda tersi de Şaşırtıcı biçimde gerçekleşti Bilmiyorlar daha Hiç bilecekler mi Farkında olmadan bırakıp gittiler yatağı odayı yeri göğü Sınırlar ötesindeler şimdi İç içe sarmaş dolaş Biraz da telaşlı Serüvene kapılmış yürekleri Sonra da bir geceyarısı güneşinin apansız çarpması Tenlerinin en uzak ucunda Birbirlerini bulduklarında Bulabilecekler mi O iki ayna gibi olacaklar yakın Yüz yüze Alabildiğine dingin

Sayfa 10

Mustafa

Benim için hep dingin bir coğrafya oldu bedenin Uysal deniz suyunun gökkuşaklarıyla çevrili Ve sert rüzgarlarına adanmış kız kadırgaların Binyıllık kepezlerin açığından yelkenler fora Aşıp geçen yıldızların ulu burnunu

Sayfa 7

Mustafa

Ne kadar çok baktık birbirimize kesinliğin kılıcı bir ant gibi dururken aramızda ve başımızın üstünde o tek gökyüzü çaresiz bir sevinç çölüne benzer kumu bile boşalmış kuşları uçmuş

Sayfa 6

Mustafa

Dudak dudağaydı soluğumuz ve göz göze Aynalarımız içinden birbirimize uzanmış Deniz hafifçe sallıyor sessizliğinin dibinde sözlerimizi Ve dalga alıp götürüyordu son anıyı Geçipgiden ay görüverirse gecesinde Çakıl çarşaflarda yatan şu bitkin gövdeleri

Sayfa 4