Sisliydi merdivenlerin havası, yaşananların muğlaklığını sürdürmek dileğiyle ve tozluydu merdivenlerin yüzeyi, geçmişin üzerine incecik bir perde örtmek istercesine. Bütün varlık mı karşısında durmak isterdi insanın, yaptığından geri durmayacağını bağıra çağıra ilan etmesine rağmen?
Her attığım adım ayrı yaşanmışlıkların, yaşanması mecburken yaşanamayanların üzerindeki kara bulutları dağıtıyordu: buharlaşıyordu her adımda tozlar, merdivenlerin havasına karışıp ortalıktaki sisi kaldırıyordu usulca ve her bir adımda zihnimdeki perdelerin kalkmasıyla aydınlanmaya başlıyordu geçmiş.
Artık dairenin önüne gelmişken, parmaklarım neden titredi bilemiyorum. Anahtarlar düştü elimden. Yere eğildiğimde kapı açıldı, bundan emindim, duymuştum o sesi. Beynimde yankılanmıştı işte yaşlı dostumun beni içeri buyur edişi. Peki neden kapalıydı kapı şimdi?
Anahtarı yerine taktım bu sefer.
Tek bir kilit sesi.
Karşımda, tanımadığım bir adam.
