'Ölüler'i bir kez daha okudum. İçim yine kederle dolup taştı. Ağlamak istemedim, aşinayım ne de olsa Gabriel'in hikâyesine, ama yok, son sayfalarda yine ağlıyordum usul usul, ağlıyordum ve gözlerimin gerisinde hareket ediyordu bütün hayallerim, aynen Gretta'nın Michael Furey'i hatırlaması gibi, ve aynen içinin acısıyla kendini bırakışı gibi, ben
Bir hayatın içinden geçerek bir eski anıyı, aşkı ve duyguları yakalıyor Joyce.
Joyce sıradan bir yaşamı anlatır gibi başlıyor novellasına. Tasvirleri bir film izlermiş gibi. Sonra kitabın başından beri bir kenarda duran Gretta'nın içine götürüyor bizi. Eski bir anıya. O eski anının, sevgi dolu, neredeyse dokunulacak gibi duran duygulanımlarını sade yalın bir dille anlatıyor. Sonunda kitabın baş kahramanı Gabriel'in yüzleşmesi.
Öylesine varolmuş gibi görünen, ancak derinlerinde kaynayan volkana benzeyen insanlar...Aşk böyle güzel anlatılır.
ÖlülerJames Joyce · Alakarga Sanat Yayınları · 2012425 okunma