“Bu dünyada iki mühim hadisenin oyuncağıyız.
Doğum,ölüm...
Neredeydik?Nereye çıktık?Ve nereye döneceğiz?Hayat ve ölümümüzle ne hizmet görmüş oluyoruz?Kimi eğlendirmek için bu ebedi sahnenin palyaçoluğunu yapıyoruz.Hangi kuvvetin mamulâtıyız?”
sorularıyla başlıyor romana
Hüseyin Rahmi Gürpınar. Sonra ruhçuluktan bahsediyor.1932 de Cumhuriyet Türkiye’sinde yazdığı Ölüler Yaşıyorlar mı? romanı ile
gizemli,belirsiz,merak uyandıran konulara yönelmiş içine biraz da aşk katmış yine.Anlatılanlara da inanmayın diye başta uyarmış.Bir konakta geçen hikayede bir anne,ruhçuluğa meraklı iki oğlu,bir kızı ve yine ruh çağırma meraklısı bir mürebbiye,evin çalışanları yaşamaktadır.Bir de dayıları var çocukların bu merakına karşı çıkan,kızan.Sonra birçok fantastik figürlerle roman ilerliyor ve yan konağa yeni ve gizemli bir ailenin taşınmasıyla da tuhaf olaylarla fantastiğin de fantastiği bir hale döner.
Ruh çağırma seansları,
kötü ruhlar,iyi melekler,
aşık olanlar,şeyhler,
büyüler,gotiği hatırlatan tekinsiz sahneler,
planlar,cesetler ve muammalı bir son...
Elbette kendine göre yüzde yüz doğru olan dünya görüşüyle yine temelsiz inançları,yersiz alışkanlıkları halkın anlayacağı dilden aydınlatmaya gayret etmiş ve harika bir roman olmuş.Çok sevdim yine.Bir okur olarak eleştirecek bir şey bulamıyorum ben,sıkı bir Hüseyin Rahmi Gürpınar okuruyum artık,kimse de eleştirsin istemiyorum.Sadece herkes bilsin,okusun istiyorum çok bilinen eserlerinin yanı sıra.Ben hiç ara vermeden yeni bir romanını daha okuyacağım.
