“Kör olduğunu sandım.Beni böyle kandırdı.”
16 yaşında evden kaçan Linus’un yeryüzündeki son sözleri gibi adeta.Linus kaçırıldıktan sonra kendini bodrumvari bir yerde buluyor.6 odanın,bir mutfağın ve bir asansörün bulunduğu bir bodrum hayal edin.Ve unutmadan 6 tane defter ve 6 tane kalem.Neden her şeyden 6 tane var,bunu bende anlayamadım.Zamanla diğer insanlarda kaçırılıyor,uyandıklarında kendilerini burda buluyorlar.
Farklı ırktan,farklı yaştan bu altı insanın buradan kaçmaları gerekiyor.Yoksa her şey için çok geç olabilir.
Kitap oldukça akıcı,sürükleyici ve anlatımı basit.Bu kitabı okurken sanki bir hız trenine biniyorsunuz ve tren sürekli yukarıdan aşağıya inerek sizi korkutuyormuş gibi.Heyecan,korku ve gerilim hep var.
Kitabın konusu ise oldukça özgün.Acaba şimdi o mahzende ne yapıyorlar,ne yaptılar,kaçabildiler mi diye adeta meraktan kuduruyorsunuz ve kitap akıp gidiyor.
Kitapta sevemediğim tek nokta karakter derinliğinin olmayışı.Tamam Linus bize geçmişini anlatıyor,mahzende olanları,neler hissettiğini de anlatıyor ama diğer karakterler hakkında bir fikrimiz olamadan kitap bitiyor.
Kitabın kısa oluşu da beni mutsuz etti.Aklımdaki sorulara cevap vermedi,çok monolog bir şekilde ilerledi.Sonu da beni tatmin etmedi,kitap bitince adeta kalakaldım.”Bu mu yani” dedim.
Ama bu kitap sırf yukarıdaki adamın günden güne aşağıdakilere yaptığı eziyetler,grup arasında geçen o hiyerarşik düzen ve sürekli körüklenen merak duygusu için okunur arkadaşım.
Kitaplı günler :)
