Su iplik gibi akıyordu, belki de kesilecekti. Hep böyle olmuyor muydu: bardakları bir an önce yıkamalıydı Belkıs.
Sanki niye yıkıyordu, bir yığın bardak, kimse kullanmayacak ki, yine dolaba kaldıracaktı, sıraya dizerek, ertesi sonbahara kadar; yaz bitimlerinde böcekler için (o korkunç kalorifer böcekleri) ilaçlanıyordu bütün ev. Pudra bir koku kaplıyordu ortalığı, gündüz ve gece bütün pencereler açık, her yaz bitiminde. Bir zaman sonra kayboluyordu böcekler kendiliğinden. Belkıs onlardan iğreniyordu. Musluğu sonuna dek açtı. Mutfak kapısından görebildiği tek ayrıntı, üstüne güneç vurmuş koltuğa serili kilimdi, daha doğrusu kilimin kırmızı-lacivert-siyah alacası: boğunç renkleri...
