Ölüm ve Ölme Üzerine
Elisabeth Kübler-RossQuotes
Elisabeth Ross der ki.
Tanıdığım en güzel insanlar, bu hayatta yenilgiyi bilen
mücadeleden geçmiş acı çekmiş insanlar
ve tüm bunların ardından, tek başına çıkış yolunu bulmuş insanlar
çünkü güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar onlar oluşurlar...
“Oysa bir adamın kendi evinde,huzur içinde ve insan gibi ölmesine izin verildiği günler geçip gitti.
Bilimde ne kadar çok ilerleme kaydedersek sanki ölümün gerçekliğinden de o kadar çok korkuyor ve bu gerçekliği o kadar çok inkar ediyoruz.”
“Acı çekmek anlamını yitirdi.”
“Ben itimat etmeyi ve günübirlik yaşamayı öğrendim, plan yapmayı bırakmayı da. Elimizde bugün var,yarınsa belki elimizde değildir.”
Beşinci evre: Kabullenme
“Psikanaliz, en erken bebeklik dönemini, bir pasiflik zamanı, benliği her şey olarak deneyimlediğimiz temel narsisizm devri olarak görür.
Yani belki de günlerimizin sonunda, çalışıp verdiğimiz, eğlendiğimiz ve acı çektiğimizde yola çıktığımız evreye geri dönüyoruz ve yaşam döngüsü kapanıyor.”
“Ama mesele yalnız ölmek değil, mesele acının size çektirebileceği işkence… Sanki giderek daha az insan oluyorsunuz.”
“Montaigne miydi, ölüm sadece ölmenin son bulduğu bir andır, diyen?”