Adını koyamadığım bir duygu ruhumu ele geçirmişti. Hiçbir çözümlemeye yanıt vermeyecek, geçmiş zamanların derslerinin yetersiz kaldığı bir duygu ve korkarım ki, geleceğin de bana sunacağı bir anahtar yoktu.
Eyvah! eyvah! benim çünkü
Sönmüştür yaşam ışığım.
"Yeter - yeter - yeter,"
(Böyle bir dil tutar heybetli denizi
Sahildeki kumlar da),
Yıldırım çarpmış ağaç çiçek açsın,
Ya da vurulmuş kartal süzülerek yükselsin!