Kitabı yeni bitirmeme rağmen etki yapacağını düşünmüyordum fakat çok güçlü bir anlatıma sahipmiş. Bilinçaltıma işlendi. En son "Dil Belası" kitabını okuduğumda bunu yaşamıştım -aradan uzun zaman geçmişti, yeniden güncellenmeye ihtiyacım varmış. Bu kitabı da tam vaktinde okumuşum. İncelemeye gelirsek, yazarımızın biraz dindar olduğunu düşünüyorum. Tatlı dili, dine de bağlıyor. Kitabın birçok sayfasında İncil, Tevrat ve Zebur'dan alınmış kısımlar mevcuttu. Kitabı sevmiş olmamın nedenlerinden en önemlisi de kendimi bulmuş olmamdı. Yazarımız geçmişte öğretmenlik yapmış. Bu benim için önemli bir detay. Her şeyin başı eğitim. Olumlu sözcükler, bizleri biz yapan değil midir? Sadi Şirazi'nin de dediği gibi "Yanlış üslup, doğru sözün celladıdır." Şunu da unutmamak gerekir; ruh halimizi sözcükler anlatır. İşe yaramayan sözcükleri ayıklamalıyız ve güne olumlu sözler duyarak başlamalıyız. Örneğin, sabah uyanınca komik bir video izlemek. Sabah ilk ders öğrencilere mutlu anlarını sormak (böylece öğrenciler diğer kalan derslere neşeli devam edebilirler).
Kitabın birçok kısmından etkilendim. Özet olarak şunlardı :
- Şikayetçi olmadan bir gün geçirmek.
- Kendimize çekidüzen vermek için Benjamin Franklin tarzını uygulamak (bırakmak istenilen davranışları not etmek)
- İnsan ilişkileri (evli çiftlerde tatlı sözcüklerin azalması; birbirlerini artık nasıl olsa elde etmiş oldukları düşüncesi)
- Görgü kuralları (lütfen ve teşekkür etmenin önemi)
- Çocuk eğitimi (küçük yaştan kitap okunulması)
- Öğretmenlik.
Bence bu kitabı 7'den 70'e bütün Türkiye okumalı.
